Podczas wielu warsztatów ikonopisarskich zwyczajem jest, że na koniec, gdy wszystkie ikony są już gotowe, zostają wspólnie, podczas jednego nabożeństwa poświęcone.
Tak też dzieje się i w naszych okolicznych warsztatowniach ikonopisarskich.
I mimo iż większość ikon uczestników warsztatów pisana jest na tym samym podlinniku, to każda ikona ma swój własny charakter. Każda jest indywidualną modlitwą ikonopisarza zamkniętą w ikonie, która wypływa z jego serca, dłoni, oczu, słabości, talentu, pragnień i wołania do Boga.
Każda jest niewyobrażalnie piękna i każda jest wyjątkową modlitwą.
Po ceremonii poświęcenia ikon, wierni mogą pomodlić się przed dowolną ikoną ubogacając swoją modlitwą wielogodzinną modlitwę ikonopisarza na chwałę Boga Najwyższego.